polecenie — n I 1. rzecz. od polecić Polecenie tej sprawy innej osobie okazało się konieczne. 2. lm D. polecenieeń «zlecenie, rozporządzenie, rozkaz» Dostać, otrzymać polecenie. Spełniać, wykonywać czyjeś polecenia. Załatwić coś zgodnie z poleceniem. 3. blm… … Słownik języka polskiego
nakaz — m IV, D. u, Ms. nakazzie; lm M. y 1. «ustne lub pisemne polecenie, któremu trzeba się podporządkować; rozporządzenie, rozkaz, zarządzenie» Nakaz urzędowy. Nakaz opuszczenia mieszkania, stawienia się na rozprawie. Dostać, otrzymać jakiś nakaz. ∆… … Słownik języka polskiego
przekazać — dk IX, przekazaćkażę, przekazaćkażesz, przekazaćkaż, przekazaćał, przekazaćany przekazywać ndk VIIIa, przekazaćzuję, przekazaćzujesz, przekazaćzuj, przekazaćywał, przekazaćywany 1. «oddając powierzyć komuś coś» Przekazać majątek, pieniądze.… … Słownik języka polskiego
rozporządzić — dk VIa, rozporządzićdzę, rozporządzićdzisz, rozporządzićrządź, rozporządzićdził, rozporządzićdzony rozporządzać ndk I, rozporządzićam, rozporządzićasz, rozporządzićają, rozporządzićaj, rozporządzićał, rozporządzićany 1. «wydać polecenie co do… … Słownik języka polskiego
komenda — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. komendandzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} krótki rozkaz wzywający do zrobienia lub zaprzestania robienia czegoś, wydawany przez osobę mającą władzę nad kimś lub nad… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skierowanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. skierować. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}skierowanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. skierowanieań {{/stl 8}}{{stl 7}} formalne polecenie na piśmie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szukać — 1. Nie mieć gdzieś czego szukać «być gdzieś zbędnym, nieprzydatnym, źle widzianym»: Drzwi zatrzasnęły się przed nosem Iw... Nie miała tu czego szukać. Służąca otrzymała widocznie polecenie, by nie wpuszczać jej za próg. A. Zaniewski, Król. 2.… … Słownik frazeologiczny
aresztować — dk a. ndk IV, aresztowaćtuję, aresztowaćtujesz, aresztowaćtuj, aresztowaćował, aresztowaćowany 1. «pozbawić (pozbawiać) wolności osobistej, osadzić (osadzać) w areszcie; uwięzić (więzić)» Aresztować kogoś za coś, na czyjeś polecenie. Aresztować… … Słownik języka polskiego
aresztowanie — n I rzecz. od aresztować Aresztowanie bezprawne, represyjne. Masowe aresztowania. Mieć polecenie aresztowania. Wydać nakaz aresztowania. Coś grozi aresztowaniem. Komuś grozi (zagraża) aresztowanie. Dokonano licznych aresztowań … Słownik języka polskiego
dyspozycja — ż I, DCMs. dyspozycjacji; lm D. dyspozycjacji (dyspozycjacyj) 1. «rozporządzenie, zarządzenie, polecenie; wskazówka co do wykonania czegoś» Wydała dyspozycje co do obiadu. ◊ Być do czyjejś dyspozycji «być gotowym do wypełnienia czyjegoś rozkazu,… … Słownik języka polskiego
